Etikedo: Tradukaĵo

Kategorioj
Sen kategorio

VENKU MALBONON

“Ne venkiĝu de malbono, sed venku malbonon per bono.”
Paŭlo (Romanoj, 12:21.)


Ordinare, ni komprenas la esprimon “batali kontraŭ malbono”, kvazaŭ sufiĉus niaj plej viglaj sintenoj por ĝin estingi kaj venki.
Sendube, tia difino ne estas entute maloportuna, ĉar, en diversaj cirkonstancoj, por limi malbonon, ni ne povas ne havi viglecon kaj firmecon.
Malgraŭ tia kompreno, plurajn fojojn, perforte skurĝante ĝiajn manifestiĝojn, ni kreas aliajn malbonaĵojn, kiuj manifestiĝas per vundoj cikatrigeblaj nur per la balzamo de tempo.
La apostolo, tamen, klare priskribas la precizan formulon por vera triumfo: “Ne venkiĝu de malbono, sed venku malbonon per bono.”
Persekuti preskaŭ ĉiam signifas inciti.
La plej bona maniero estingi kalumnion kaj klaĉadon estas destini nian propran parolon al senkulpigo kaj boneco.
La plej efika rimedo kontraŭ pigreco estas nia firma ekzemplo per seninterrompa laborado. La plej taŭga rimedo por reĝustigo de tiuj, kiuj malhelpas la proksimulon estas senĉese helpi. Sanigilo kontraŭ malbeno estas beno. Antidoto kontraŭ veneno de ofendo estas paca silento kaj helpo de preĝo.
Pro tio, instruis Jesuo:
“Amu viajn malamikojn.
Benu tiun, kiu malbenas vin.
Preĝu por tiuj, kiuj vin bruskas kaj kalumnias.
Pardonu sepdekoble sep fojojn.
Proponu amon al tiuj, kiuj malamas vin.”
Ni rajtas do, plurajn fojojn, batali kontraŭ malbono por ĉirkaŭlimi ties agadon, sed la sola maniero atingi perfektan venkon super ĝi, ĉiam estas nia plena kaj fervora dediĉo al senkondiĉa bono.
El la libro
“Palavras de vida eterna”,

mediume skribita de Chico Xavier,
kaj al Esperanto tradukita de Joel do Ó.

Kategorioj
Sen kategorio

PLIBONIĜU POR PROGRESI

 “Kaj al unu li donis kvin talantojn, al alia du, al alia unu; al ĉiu laŭ lia Kapableco…”
Jesuo (Mateo, 25:15.)

Pliboniĝu por progresi – jen la ŝlosilo por disvolviĝo.
La rivero de la Diaj Virtoj trairas ĉiujn kontinentojn de la vivo, tamen ĉiu homo elprenas el ĝi kvanton da akvo laŭ la ujo, kiun li portas.
Ne forgesu, ke la Diaj talantoj estas same disponigataj al ĉiuj homoj, kaj la solvo de la problemo rilatanta enhavecon, koncernas ja nin.
Ne perdiĝu do en nerajta lamentado.
Horo nuligita en plendoj estas vasta aro de rimedoj perditaj ĉe la kunteksto, en kiu ni prepariĝas por la atingota celo.
Multaj homoj aspiras taskojn de amo al proksimulo; ili, tamen, kultivas malsimpation kaj malkonkordon. Multaj aliaj revas servi al la Lumo, sed tenas sin ĉe nenifarado kaj senscieco.
La ĝojo kaj brilo de la plej altaj sferoj restas je dispono de ĉiuj, kiuj volas iri laŭ la suprenira vojirado.
Se vi do revas la idealojn de perfektiĝo kaj progreso, ne apartiĝu de laboro, kiu renovigas, studo, kiu perfektigas, pardono, kiu prilumas, fordono, kiu nobligas, kaj bono, kiu sanktigas…
Memoru, ke la Sinjoro koncedas ĉion, kion ni bezonas por esti kun Li ĉe la Dia Gloro, tamen, ne forgesu, ke la talantoj de la Kreanto fiksiĝas en la homo, laŭ la enhaveco propra al ĉiu.
El la libro
“Palavras de vida eterna”,

mediume skribita de Chico Xavier,
kaj al Esperanto tradukita de Joel do Ó.

Kategorioj
Sen kategorio

VIVO KAJ HAVAĴO

 “Ĉu la vivo ne estas pli ol nutraĵo?”
Jesuo (Mateo, 6:25.)

Konsiliĝu kun prudento, por ke via paŝo ne cedu sub frenezaj deliroj.
Miloj da homoj travivas la korpan pilgrimadon, kaj dum la vojirado ili amasigas eksterajn havaĵojn sub deziroj de iluzia elstareco.
Ili mastras vastajn terojn, kiujn ili ne prilaboras.
Ili amasigas oron, kies profito favoras neniun.
Ili konservas ĉe si grandan kvanton da vestaĵoj, kiuj havas nenian utilon.
Ili retenas grandajn kestojn da pano, kiujn voras la vermoj.
Ili konkuras pri interezoj kaj avantaĝoj, kiujn ili ne bezonas.
Kaj, fine, ili paraliziĝas pro timo aŭ tedo, maligna kaprico aŭ iluziaj malsanoj,
ĝis la momento, kiam la morto postulas la redonon de ilia propra korpo.
Ne forgesu do, ke via stato estas de prunteprenanto de surteraj rimedoj, kaj lernu konservi en via intima mondo la valorojn de la Vera Vivo.
Uzu la pereemajn havaĵojn por sterni sur la mondo la eternan bonon.
Profitu de malfacilaĵoj, tiel ke vi gravuru en via sino la riĉaĵojn de sperto.
Ne retenu eksterajn rimedojn, kies bezonon vi ne havas.
Neglektu nenian lecionon.
Komencu la ĉiutagan laboradon kun la raviteco de iu rigardanta belon la unuan fojon, kaj danku la noktan pacon, kiel iu foriranta el la mondo por rezidi aliloke.
Amu pro la gloro ami.
Servu sen alkroĉiĝi al rezultoj.
Memoru, ke baldaŭ vi redonos al la vivo tion, kion ĝi pruntis al vi en nomo de Dio, kaj ke la trezoroj de via Spirito estos nur tiuj, kiujn vi retenis en vi mem ĉe la kampoj de edukado kaj bonaj faroj.
El la libro
“Palavras de vida eterna”,

mediume skribita de Chico Xavier,
kaj al Esperanto tradukita de Joel do Ó.

Kategorioj
Esperanto-lingvo Publikaĵoj

Alvenis LBV-libroeldono okaze de gaja kaj memorinda Tago!

Ekde hieraŭ, la 26an de Julio, Tagon de Esperanto, estas disponebla la cifereca versio de la libro Espero Neniam Mortas, de la aŭtoro Paiva Netto.

Vi rajtas senpage elŝuti vian ekzempleron en iun ajn komputilon, tabulkomputilon aŭ poŝtelefonon. 

Kun sia senĉesa entuziasmo pri Bono, la aŭtoro registris en tiun ĉi libron la lernadon faritan dum multaj jaroj da klopodado kaj laborado en la Idealo de Bona Volo, per frata dialogo kun siaj legantoj.
En la libro, vi trovos ankaŭ pensojn pri paco, inspirajn poemojn, ekumenajn preĝojn kaj rakontojn, kiuj plifortigos vian animon, krom fratajn, karitatajn agojn, kiuj inspiras nin al praktikado de Bono.
——–
Teksto adaptita el la retpaĝo paivanetto.com
Kategorioj
Sen kategorio

SURVOJE AL LA MORGAŬO

 “Ĉar kiel profitus homo, se li gajnus la tutan mondon kaj perdus sian animon?”
Jesuo (Marko, 8:36.)

Memoru, ke vi devas vivi laŭ konstanta konkero de benoj eternaj por la Spirito.

Ĉiutage foriras el la Tero homoj, kies paŝoj senmoviĝas en angoraj turmentoj, devenantaj de frustriĝo…

Ili etendas siajn brakojn al la oro, kiun ili amasigis; tiu oro, tamen, garantias nur la maŭzoleon, kie kuŝas iliaj cindroj.

Ili streĉas la memoron por elvoki la nomon, per kiu ili eminentis ĉe la homaj eventoj; preskaŭ ĉiam, tamen, la persona eminenteco, kies objekto ili fariĝis, taŭgas nur por veki en ilia koro la doloron de malfrua pento.

Ili kontemplas la batalkampon, en kiu ili disvolvis portempan regadon; ili vidas, tamen, nenion alian ol siajn revojn ŝanĝitajn en polvon, kiu kovras iliajn mortintajn dezirojn.

Jes, ili ja iris sur la mondon en triumfaj kaleŝoj ĉe politiko, riĉeco, scienco, religio, potenco…

Nekapablaj vere servi al siaj similuloj, ili trompis nur sin mem ĉe la kulto al egoismo kaj orgojlo, malmodereco kaj vanteco, kio ruinigis al ili la vivon.

Kaj vekiĝis ili trans la morto, el kiu la renovigan lumon ili ne sukcesis rikolti.

Memoru tiujn, kiuj perdis la batalon kontraŭ si mem, kiam ili jam kredis sin venkintoj; tiujn, kiuj priploras perditajn horojn, kaj klopodu, dum vi travivas la hodiaŭon, pliriĉigi vian propran spiriton por la morgaŭo atendanta vin, ĉar laŭ la instruoj de la Sinjoro, valoras nenion reteni ekstere la brilon de la mondaj imperioj, kaj teni mallumon interne en la koro.

El la libro
“Palavras de vida eterna”,
mediume skribita de Chico Xavier,
kaj al Esperanto tradukita de Joel do Ó.
Kategorioj
Sen kategorio

FIDO KAJ FAROJ

 “fido, ne havante farojn, estas en si mem malviva.”
(Jakobo, 2:17)

Prezentu al vi la mondon ŝanĝiĝintan en vastan templon respektindan sendube kaj tute plenan je homoj en senĉesa adorado al la Ĉielo:

Interne, fido regas sublima:

Perfektaj preĝoj…

Admirindaj predikoj…

Laŭdoj kaj kantoj…

Sed, ekstere, laboro forgesita:

Kulturkampoj forlasitaj…

Ŝpatoj flanken metitaj…

Kamenoj sen ligno…

Por kio valoris la ekskluziva laŭdado de fido, krom etendi morton sur la mondon, kiun la Sinjoro konfidis al ni por prospero de vivo?

Ne konkludu do, ke vi estas en unueco kun la Dia Majesto nur pro tio, ke vi fariĝas zorgema pri la religia kulto ekstera, al kiu vi alligiĝas.

Noblaj konoj postulas noblan agadon.

Spirita plialtiĝo signifas ankoraŭ sindevige servi al la Eterna Patro per servado al proksimulo.

Jen kial fido kaj faroj kompletigas unu la alian en la kompleksa sistemo de niaj rilatoj kun la supera vivo.

Preĝo kaj laboro.

Sanktejo kaj metiejo.

Saĝeco kaj karitato.

Idealo kaj plenumado.

En tiu senco, Jesuo estas nia nerefutebla ekzemplo.

La Sinjoro ne limis sin nur per simpla glorado al Dio, ĉe la Diaj Temploj, por la homa edifo. Pro Lia senfina amo al Dio, ĉe la Sublima Tasko al Li konfidita, Li venis en la homajn rondojn, kaj fordonis sin al plenumado de la nelacigebla amo, por nin levi el la surteraj ombroj al la Spirita Lumo.

El la libro
“Palavras de vida eterna”,
mediume skribita de Chico Xavier,
kaj al Esperanto tradukita de Joel do Ó.
Kategorioj
Sen kategorio

AMO KAJ TIMO

“sed perfekta amo elĵetas timon.”
(I Johano, 4:18.)

Por ke nia animo sentime plialtiĝu per la taskoj, kiujn la Sinjoro konfidas al ni, ne sufiĉas la neperfekta amo, kiu difinas salajrojn por la farita bono, aŭ izoliĝas en la rifuĝejo de privata korinklino, kies komprenemon ĝi postulas.

Necese estas kulti la perfektan amon, kiu ĉion prilumas, kaj sur ĉiujn sendistinge sternas sin.

La neperfekta amo, kiam ĝi, serĉe de ĝuo por si mem, helpas alian homon, estas preskaŭ ĉiam kaj en brila masko, egoismo serĉanta sin mem ĉe la afinaj animoj, kiujn ĝi timige turmentas per diversaj manieroj, nome: postulo kaj ĵaluzo, krueleco kaj malespero, kio, fine, kondukas ĝin mem en tenebran inferon de amareco kaj frustriĝo.

La perfekta amo, kontraŭe, komprenas, ke la Ĉiela Patro disponigis senfinajn vojojn por evoluado kaj pliperfektiĝado de la animoj, ke feliĉo ne estas la sama por ĉiuj, kaj ami la proksimulon signifas kompreni kaj helpi, beni kaj ĉiam subteni la amatajn korojn ĉe la laborŝtupo, kiu estas propra al ili.

Por ke vi liberiĝu do de la katenoj de timo, ne sufiĉas kultivi la deziron esti fervore konsiderata kaj helpata de la aliaj, laŭ la postuloj de la neperfekta amo. Nepre necesas, ke vi sciu ami kun abnegacio kaj tenero, inter senlaca espero kaj senĉesa laboro por triumfo de bono. Sub protekto de tiuj virtoj vi ĉiam vivos amata laŭ la serena kaj perfekta Amo subtenata de la Dia forto, kiu triumfe nin levas de la abismoj el ombro en la kulminojn de la Lumo.

El la libro
“Palavras de vida eterna”,
mediume skribita de Chico Xavier,
kaj al Esperanto tradukita de Joel do Ó.
Kategorioj
Sen kategorio

Plia ekzota religio en Brazilo

Se vi pensas, ke vi
konas Brazilon,
ĉar vi havas spiritisman esperantistan amikon en
Brazilo, vi aspektas kiel tiu homo, kiu asertas, ke li konas Parizon, ĉar
li foje vidis en televido la
paradon de la 14a de julio.
Brazilo ŝajnas esti multe pli
nekonebla, ĉefe por homo
kiel mi, kiu pensas, ke la
mondo estas nur tiu materiaĵo, kiun oni vidas, ke 2 + 2
ĉiam estas nur 4, ke la misteraj fantomoj, kiuj flugis
en la salono de la Universala Kongreso de Bulonjoĉe-maro, estis nur retorika
invento de Zamenhof.

Decidinte recenzi ĉi tiun
libron, mi estis devigata legi
tekstojn en aliaj lingvoj por
almenaŭ skrapeti la surfacon de tiu fenomeno. Temas pri umbandismo. Pri la
religio Umbando vi povas
legi tre mallonge ankaŭ en
Vikipedio. Esence la milionoj da afrikaj sklavoj, kiuj
estis transportitaj al Brazilo,
neniam vere asimiliĝis al la
blankula kristanisma kulturo, kaj restis kun siaj ideoj
de la originaj afrikaj religioj.
La katolika eklezio teorie
konvertis ilin, sed praktike
ne povis zorgi pri ili, ĉefe
kiam ili forlasis la kamparon
kaj ekloĝis en la kvartalaĉoj
de grandaj urboj. El kunmikso de popola kristanismo (plena je superstiĉoj kaj
magio), afrikaj religiaj ideoj
kaj (tio en Brazilo ne povis
manki) spiritismo rezultis
Umbando, relative nova religio, kiu naskiĝis en urba
medio en la komenco de
la pasinta jarcento. La sekvantoj de tiu mondkoncepto vivas en mondo, kie ilin
ĉirkaŭas amaso da preternaturaj estaĵoj, kiuj helpas,
malhelpas, konsilas, gvidas.
Kelkaj estas afrikaj dioj, kun
la samaj povoj kiel tiuj de
katolikaj sanktuloj, kelkaj
estas renaskiĝintaj antaŭuloj, kelkaj estas spiritoj, kiuj
volas protekti vin, ktp. 

Ĉion tion vi trovos en ĉi
tiu libro, tre bone tradukita
de Fernando Pita, kiu havas
la meriton malfermi al esperantistoj ĉi tiun mondon kaj
enkonduki en Esperanton
la vortojn bezonatajn por
priskribi ĝin. Mi rekomendas legi ĝin al ĉiuj, kiuj interesiĝas pri la mondo kaj ĝiaj
kulturoj. Al mi mem ĝi estis
kiel speco de antaŭmanĝo.
Nun mi deziras scii pli pri
Umbando kaj pri la brazila kulturo. Mi esperas, ke
Fernando Pita tradukos aŭ
verkos ankoraŭ pri ĉi tiu fenomeno. Cetere, ĉu vi pensas, ke la nuna brazila registaro favoras ĉi tiujn fenomenojn de popola kulturo
brazila? Ne, en la kadro de
la novdekstriĝo de la mondo, ĝi favoras la usonajn
evangeliismajn sektojn, kies
ideoj pri laŭvorta fido je la
Biblio ne ŝajnas al ĉi tiu materiisto tre superaj al la ideoj
pri eŝuoj kaj pomboĝiroj.

Akirebla ĉe lulu.com

———-

Recenzo de Renato Corsetti, Monato, julio 2020, p. 25.

Jen la originala paĝo.

Kategorioj
Sen kategorio

EVITU TENTON

“Viglu kaj preĝu, por ke vi ne eniru en tenton”
Jesuo (Marko, 14:38.)

Viglado ne signifas nur diligenta atento. Ĝi ankaŭ nuance enhavas la signifon antaŭzorgo kaj prizorgado. Kaj, kiu asertas, ke li prizorgas, tiu ankaŭ asertas, ke li laboras kaj antaŭzorgas.

Preĝado, siavice, esprimas ne nur adoradon kaj kvietiĝon, sed, super ĉio, agordiĝon kaj kun la Dia Potenco, kio signifas senĉesan kreskadon al la lumo, kaj kun la Dia Amo, kio signifas senlacan servadon por la bono.

Ĉio, kio tro ripozas estos forlasita de la Naturo kiel senutilaĵo.

Trezoro senutila fariĝas prizono de monavideco.

Stagna akvo estigas larvojn de malsanigaj insektoj.

Ne kredu vin viglanta kaj preĝanta, se vi forkuras de la luktoj, per kiuj la mondo vin spitas.

Inteligenteco, kiu utilas al neniu kaj brakoj, kiuj restas inertaj, trudas paralizon al la koro, kiu, de senmoveco, falas en blindecon.

Vibru kune kun la vivo, kiu fluas sublima ĉirkaŭ vi, kaj senlace laboru, tiel ke vi etendu la limojn de bono, lernu kaj helpu la aliajn favore al vi mem.

Tia estas la plej trafa maniero vigli kaj preĝi, por ke ni ne eniru en tenton.

El la libro
“Palavras de vida eterna”,
mediume skribita de Chico Xavier,
kaj al Esperanto tradukita de Joel do Ó.
Kategorioj
Sen kategorio

Lanĉo de la "Revue Spirite N8"

Revuo Spirite (Spiritisma Revuo), estas oficiala eldonaĵo de Internacia Spiritisma Konsilantaro – ISK, kies lasta informilo asertas, ke ĝi celas daŭrigi la laboron, kiun la Liona Majstro komencis, krom proponi al spiritistoj el la tuta mondo komunikilon.

La informilo konigas la aperon de la numero 8 de la revuo, fermante plian eldonjaron (Jaro 165 | N-ro 8 | Julio 2022).

Ĉi tiu revuo estas cifereca eldonaĵo, kun enhavo en video kaj sonformo. Versio en Esperanto elekteblas ĉe menuo kun ligiloj por elŝuto en PDF, tamen PDF ne subtenas plurmedian enhavon.

Jen la koncerna ligilo: ISK-retejo

Krome, pri ĝia lanĉo, la informilo instigas la spekton de la retkunveno kun partopreno de kelkaj el la verkistoj kiuj kunlaboris por ĉi tiu numero, okazonta hodiaŭ, la 3-an de julio 2022, je la 18-a horo, laŭ internacia tempo (tio estas la 15-a horo en Braziljo, UTK-3), per Jutub-kanalo: TV CEI