Zorgu pri vi

“Zorgu pri vi mem kaj pri via instruo. Persistu en tio; ĉar, tion farante, vi savos vin mem, kaj tiujn, kiuj vin aŭskultas.”
Paŭlo (I Timoteo, 4:16.)

Ĉie troviĝas amaso de pesimismaj homoj senkuraĝaj, kies brakoj restas senfare ripozantaj.

Ili ne komprenas laboron kaj konfidon, serenecon kaj vivan fidon, kaj kutime uzas vortojn, kiuj lasas fortan impreson, dum ili kondamnas cirkonstancojn kaj aliajn homojn.

Iujn fojojn, tiaj negativaj batalantoj prenas sur sin la respondecon gvidi.

Tamen, malgraŭ la graveco de iliaj devoj, ili restas hezitemaj.

La surteraj malfacilecoj estas efektive enormaj, kaj iliaj obstakloj postulas grandajn penojn de noblaj animoj trairantaj sur nia mondo; tamen nepras, ke ĉiu disĉiplo ne neglektu la zorgon pri si mem. Ne malhaveble, ke li ne nur viglu super sia interna kampo, valorigu disciplinon, kaj ilin akceptu, sed ankaŭ ekzamenu la bezonojn de lia koro. Simila sinteno kondukas la animon al pli vastaj horizontoj, kio estigas grandan komprenemon, en kiu ni intime gardas sanktan respekton por ĉiuj evoluaj rondoj, kaj, tiel, profitodonan esperon kaj renovigan optimismon, kiel heredaĵon.

Zorgi pri si mem signifas labori favore al propra saviĝo kaj aliula elaĉeto. Tia la prava vojo por akirado de eternaj valoroj.

Kiam lernanto limigas sin per tro da teorio, kaj neglektas la oportunon fruktodoni, li ripozas apud la laborejo, kaj, iom post iom, lokas sin sur tereno de satana kritiko pri tio, kio ne estis objekto de lia atento kaj sperto.

El la libro “Palavras de vida eterna”, diktita de la Spirito Emmanuel, mediume skribita de Chico Xavier, kaj al Esperanto tradukita de Joel do Ó.