BONFARO KAJ PACIENCO

   Bonfaremo, jes, al ĉiuj:

   Manĝo disdonita.

   Vestaĵo al iu nuda.

   Medikamento al malsanuloj.

   Rifuĝejo al tiuj vagantaj senhejmaj.

   Ŝirmo al neprotektitaj infanoj.

   Helpo al maljunulo en invalideco.

   Protekto al vidvinoj.

   Ŝirmejo al senhavuloj.

   Konsolo al malfeliĉaj.

   Espero al tiuj, kiuj ploras.

   Same necese estas etendi bonfarojn en aliajn kampojn:

   Komprenemo ĉe familio.

   Laborado sen plendoj.

   Kunlaborado sen kverelo.

   Elaĉeto sen plorado.

   Respekto al tiu, kiu parolas, eĉ se la temo havas nenian edifan celon.

   Konsidero pri aliulaj problemoj.

   Sereneco antaŭ provokoj.

   Toleremo rilate aliulajn ideojn.

   Ĝentileco sur stratoj.

   Bonfarado povas fari miraklojn kaj ankaŭ stimuli malavarecon kaj dankemon; tamen, nome de karitato, ĉia bonfarado, por fariĝi plena, nepre bezonas paciencon.