Meti la Dian donacon parolo en ŝliman vazon de plendado similas ŝalti grandvaloran lampon interne de rubujo.
Ne ŝanĝu viajn proprajn vortojn en koton sur malfermitaj vundoj.
Utiligu la mirindaĵon vorto por starigi bonon anstataŭ etendi, per ĝi, malbonon.
Starigu esperon por tiuj falintaj dum la bataloj karakterizantaj nian vivon. Reliefigu la sublimajn ecojn de amo antaŭ tiuj, kiujn malamo venenas. Laŭdu la perspektivojn devenintajn de fido ĉe tiuj plorantaj en elreviĝo. Reliefigu la noblajn kvalitojn de amiko perdinta memestimon. Trovu oportunon helpi, kie aliaj trovas nur kialojn riproĉi. Starigu revigligan laboron, kie pesimismo kondamnas. Serĉu la plej bonan flankon en ĉia situacio, por ke la plej bona solvo estu efektivigata. Kaj, kiam moralaj baroj pligrandiĝas, kvazaŭ malbono estus triumfonta, se vi ne povas diri ion favore al bono, silentu kaj preĝu.
Pensu pri bono, kiam vi ne povas paroli pri ĝi.
Semo ŝanĝas, renovigas la grundon.
Silenta guto da trankviligaĵo serenigas torturitan korpon.
Neniam plendu pri aliaj, ĉar, se ni plendas kontraŭ iu, necese estas konsulti nian propran konsciencon, ĉu, en la sama cirkonstanco, ni ne estus farinta tion aŭ alion per pli fuŝa maniero.
Discover more from SEA
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
SEA 