“Kaj li leviĝis, kaj iris al sia patro. Sed kiam li estis ankoraŭ malproksime, lia patro lin vidis kaj kortuŝiĝis, kaj kurinte, falis sur lian kolon kaj lin kisadis.”
Jesuo (Luko, 15:20.)
Eble, tiu aŭ alia falo ombras al vi la koron, kaj vin senkuraĝigas.
Vi revas vivi en pura fido, vin dediĉi al laboroj favoraj al bono, sed kunportas rimorson kaj malĝojon.
Vi malŝparis energiojn dum via vivo, deflankiĝis de sanktaj votoj, eraris, falis en neadon, kiel vojaĝanto perdinta lumon…
Tamen observu la Dian Providencon vin restariganta.
La Dia amo mankas neniam.
Por ĉiu vundo estas taŭga kuracilo.
Por ĉiu perturbo venos reĝustigo.
Atentu la instruon de Jesuo pri la reveno de la malŝparema filo.
La renkontiĝo ne okazis hejme, kun mokaj riproĉoj kaj humiligoj al tiu filo en morala mizero.
Rimarkinte lin, dum li revenis ankoraŭ iom for sur la strato, la patro estis tuŝita de intima kompato, kaj rapidis por lin brakumi kaj kisi.
La patro ne esperis tondrajn pentofarojn fare de lia filo, ne postulis senkulpigojn, ne petis pravigojn, nek trudis ian ajn kondiĉon por etendi al li siajn brakojn; li simple atendis sian filon stariĝi kaj deziri la koran varmon patran.
Discover more from SEA
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
SEA 