NI ION FARAS

“Restadu en mi, kaj mi en vi. Kiel la branĉo ne povas de si mem doni frukton, se ĝi ne restas en la vinberarbo, tiel ankaŭ vi ne povas, se vi ne restas en mi.”
Jesuo (Johano, 5:9.)

Ni ion faras.

Ĉio ekzistanta ion faras.

Estaĵoj konsiderataj malŝatindaj konstante faras tion aŭ alion.

Ŝtonoj sentigas aspran sensaĵon.

Dornoj kaŭzas vundojn.

Koto estigas malpuraĵon.

Martelo disponigas batojn.

Observu, tamen, ke, se ni ion faras por bono, tiuj aĵoj, en niaj manoj, ŝanĝiĝas grandvaloraj iloj, ĉar ŝtonoj helpas en konstruaĵoj, dornoj, se paroli pri teknikaj aferoj, povas kunlabori en ĥirurgioj, koto, se taŭge prilaborita, fariĝas grundo por esti semata, kaj martelo taŭge uzata estas valora helpilo.

Tial ĉiu estulo ion faras laŭ la materialoj, el kiuj li tiras sian inspiron.

Plej malŝatindaj estaĵoj, eĉ se ili ne deziras, ĉiam estigas ion.

Deliktinto donas perturbon.

Toksomaniulo naskas sendisciplinon.

Pigrulo estigas mizeron.

Pesimisto proponas deprimon.

Kie ajn vi estas, vi ion faras konforme al influoj, al kiuj vi ligiĝas, kaj senkonscie efikas sur ĉiujn inklinantajn al via maniero agi.

Ĉiuj ni neeviteble ion faras.

Kiel lernantoj de la Evangelio, ĉe la kristana lernejo spiritisma, ni rememoru la lecionon de Kristo: “Mi restadas en vi, se vi restas en mi.”