ANTAŬ JUSTECO

Jen stranga normo, per kiu homo taksas sin posedanto de la ŝlosiloj de Supera Vivo nur pro tio, ke li tenadas fidon, kvazaŭ sufiĉus nur konvinko, por ke stariĝu projektita konstruaĵo.

Ni komparu fidon kaj farojn kun projekto kaj konstruaĵoj.

Sen taŭga plano, ne stariĝas konstruaĵo laŭ precizaj trajtoj.

Oni notu, tamen, ke, eĉ arkitektura improvizaĵo senplane konstruita taŭgas ĉie ajn por ŝirmi tiujn sencele vojirantajn, kaj la plej nobla projekto sen la responda konkretigo, fariĝas nenio pli ol grandvalora krokizo, kies destino estas dosierujo.

Vojaĝanto portas kun si vastan kolekton da skizoj, per kiuj stariĝos tuta urbo, sed, se li ne disponos simplan tendon, per kiu li ŝirmos sin dum pluvego, certe liaj konstruplanoj, malgraŭ ilia respektindeco, ne malhelpos al pluvo, lin ĝisoste malsekigi.

Havi fidon signifas teni religian kredon, sed kultivi fidon signifas observi kompetentecon kaj akuratecon, ĉe la plenumado de siaj devoj.

Neniu elaĉetas ŝuldon nur pro tio, ke li simple laŭdas la ŝuldaton.

Tion kompreninte, ni ne lasu nin preni de fantazioj.

Ni garantiu, ke al ni ne mankos la Dia Boneco, sed ni starigu en ni la homan bonecon.

Eĉ se tre alta la fido de iu al la Plej Alta Potenco de la Universo, tio, per si mem, ne donas al li la rajton postuli bonon efektive nefaritan de li.