GASTAMO

“Ne forgesu gastamon al nekonatoj; ĉar per tio iuj gastigis anĝelojn, ne sciante.”
Paŭlo (Hebreoj, 13:2.)

Eble, ne ĉiam vi disponos hejman etoson necesan por gastigi kunulojn ĉe vi.

Obstakloj kaj familiaj interrilatoj, ne malofte, estigas malfacilaĵojn.

Se viaj familianoj ankoraŭ ne kongruas kun vi pri kultivo de ĝentileco, ne estas prudente, ke vi perfortu la hejman harmonion per starigo de disputo nome de la Evangelio, kies rekomendo estas ilin servi.

Neniel prudente amasigi kunulojn en malgranda ĉambro kaj trudi al ili ĝenojn je preteksto de karitato.

Ĉiuj ni, tamen, kapablas malfermi la pordojn de nia animo kaj proponi koran akcepton.

El inter senkonsolaj homoj, ne ĉiuj troviĝas inter vojirantaj senhejmuloj.

Tie kaj tie, ni renkontas tiujn senigitajn je kuraĝigo kaj kunvivado…

Atente observu, kaj vi ilin trovos survoje petantajn komprenemon.

Proponu al ili kuraĝigan frazon, penson pri paco, amikan esprimon, momenton de frata inklino.

Eble, tiu hodiaŭ stariĝanta danke al via ereto da amo, fariĝos amika animo, kies donacoj de benoj solvos viajn morgaŭajn problemojn. Ne konsideru vin senutila, nek vin taksu nekapabla.

Efektive, ĉiu homo kapablas helpi iun kaj donaci varmigan kovrilon de simpatio farita per mildaj fadenoj rikoltitaj ĉe la koro.

El la libro