Kelkfoje, medio ekestas tiom konfuza, ke la sola maniero helpi estas silenti per la intima lumo de preĝo.
En pluraj cirkonstancoj, homo montriĝas sub regeco de tiom larĝaj iluzioj, ke la sola maniero taŭga lin helpi estas atendi, ke la vivo renovigu lian spiritan kampon.
Ekestas okazoj, en kiuj certaj situacioj estas tiom koruptitaj, ke ni disponas nenian alian rimedon ol toleri la malfacilaĵon, kaj atendi pli bonan cirkonstancon por klariga klopodo.
Sur nia vojo, montriĝas malbonoj, kies vastiĝo estas tiom forta, ke, en pluraj okazoj, ekzistas nenia rimedo ol lasi tiujn, kiuj estas en kompliceco elteni la bedaŭrindajn sekvojn, kies problemoj estas neeviteblaj.
Tamen okazoj fari bonon elstariĝas po miloj, tagon post tago, dum la sinsekvoj de horoj.
Klarigo pacience donata al iu…
Vorto inspiranta bonanimecon…
Sinteno disiganta malfeliĉon…
Favoro foriganta aflikton…
Ni analizu nian ĉiutagan vojon.
Paco kaj frata kunlaboro, klarigo kaj kontenteco estas moralaj sintenoj petantaj edifan utiligon tiel, kiel okazas ĉe la laboroj de la fizika sfero.
Stariĝas domo, eron post ero.
Konstruiĝas oportuno cele al triumfo de bono, klopodon post klopodo.
Kaj, kiel ĉe la unua, tiel ankaŭ ĉe la dua, nepras diligenteco.
Havas nenian valoron espero ĉe malvigleco.
Brikoj estas nemalhaveblaj por konstruaĵo, sed niaj manoj devas ilin preni.
Discover more from SEA
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
SEA 