PACO EN NI

“Ĉar jen estas nia singratulado, nome la atesto de nia konscienco…”
Paŭlo (II Korintanoj, 1:12.)

Akceptinte spiritan renoviĝon cele al konkero de lumo, preskaŭ ĉiam, ni estas kontraŭstaritaj de ombraj fortoj, kvazaŭ nia koro estus elmetitaj al ĉiaj detruaj kritikoj.

Vi kultivas bonecon, sed oni opinias vin idioto.

Vi elmontras paciencon, sed oni taksas vin poltrono.

Vi pardonas suferitajn batojn, sed oni konsideras vin malkuraĝulo.

Vi kondutas kun humileco, sed oni rigardas vin stultulo.

Vi diras veron, sed oni supozas vin spirite persekutata.  

Vi agas serene, sed oni juĝas vin pigrulo.

Vi helpas frate, sed oni venenas vian agon.

Vi havas fidon, sed oni diras, ke vi estas fanatikulo.

Vi plenumas viajn kristanajn devojn, sed ekestas mokoj.

Tamen, spite al ĉiaj duboj kaj kontestoj ĉirkaŭantaj viajn paŝojn, iru antaŭen, kaj plenumu la devojn al vi  proponatajn de la vivo, laŭ la atesto de via konscienco, kun la certeco, ke vera feliĉo signifas, koncerne al ĉio, pacon en ni.