HELPO KAJ KUNLABORO

Ni rimarku, ke la Sinjoro, antaŭ la malsatega homamaso, ne demandas de la disĉiploj: – “kiom da panoj ni bezonas?”, sed ja, “kiom da panoj vi havas?”.

La teksto montras la prudenton, laŭ kiu Jesuo avertas la disĉiplojn rilate la neceson ion prezenti al la Dia Providenco, kiel bazon por la helpo de ni insiste dezirata.

Fakte, la Majstro sukcesis satigi milojn da homoj; Li ne neglektis, tamen, la panerojn, kiujn la apostoloj alportis.

La instruo de Jesuo estas grandvalora rilate nian sperton preĝi.

Ni ne rajtas petegi Ĉielajn Favorojn per brilaj kaj kortuŝaj vortoj, se ni etendas malplenajn manojn. Kiam ni petos la protekton, kiun ni bezonas, ni prezentu favore al nia peto la eblojn, eĉ se ili estas minimumaj, de nia propra klopodo.

Kiel vane estas insisti pri benoj de pano sur la manĝotablo, kiam niaj brakoj paraliziĝas en frosta pigreco, tiel ankaŭ ne decas petegi la benojn de amo, se nia koro ŝtoniĝas en fajro de malamo.

Certe, la Sinjoro faros mirindaĵojn favore al ĉiuj, kiuj iras survoje kun vi…

Li disdonos helpon al tiuj, kiujn vi amas, ŝanĝos la socian medion, en kiu vi troviĝas, kaj feliĉigos la hejman templon, en kiu vi vivas…

Sekve, por ke tio okazu, nepre necesas, ke vi montru la valorojn, kiujn vi jam sukcese enkorpigis en vi mem por plivastigo de progreso kaj triumfo de bono.

Ne forgesu do, ke, por helpi la proksimulon, la Sinjoro ne neglektos la kunlaboron, eĉ se ĝi estas malgranda, kiun Li esperas trovi en vi.

mediume skribita de Chico Xavier,

kaj al Esperanto tradukita de Joel do Ó.