“Ne venkiĝu de malbono, sed venku malbonon per bono.”
Paŭlo (Romanoj, 12:21.)
Ordinare, ni komprenas la esprimon “batali kontraŭ malbono”, kvazaŭ sufiĉus niaj plej viglaj sintenoj por ĝin estingi kaj venki.
Sendube, tia difino ne estas entute maloportuna, ĉar, en diversaj cirkonstancoj, por limi malbonon, ni ne povas ne havi viglecon kaj firmecon.
Malgraŭ tia kompreno, plurajn fojojn, perforte skurĝante ĝiajn manifestiĝojn, ni kreas aliajn malbonaĵojn, kiuj manifestiĝas per vundoj cikatrigeblaj nur per la balzamo de tempo.
La apostolo, tamen, klare priskribas la precizan formulon por vera triumfo: “Ne venkiĝu de malbono, sed venku malbonon per bono.”
Persekuti preskaŭ ĉiam signifas inciti.
La plej bona maniero estingi kalumnion kaj klaĉadon estas destini nian propran parolon al senkulpigo kaj boneco.
La plej efika rimedo kontraŭ pigreco estas nia firma ekzemplo per seninterrompa laborado. La plej taŭga rimedo por reĝustigo de tiuj, kiuj malhelpas la proksimulon estas senĉese helpi. Sanigilo kontraŭ malbeno estas beno. Antidoto kontraŭ veneno de ofendo estas paca silento kaj helpo de preĝo.
Pro tio, instruis Jesuo:
“Amu viajn malamikojn.
Benu tiun, kiu malbenas vin.
Preĝu por tiuj, kiuj vin bruskas kaj kalumnias.
Pardonu sepdekoble sep fojojn.
Proponu amon al tiuj, kiuj malamas vin.”
Ni rajtas do, plurajn fojojn, batali kontraŭ malbono por ĉirkaŭlimi ties agadon, sed la sola maniero atingi perfektan venkon super ĝi, ĉiam estas nia plena kaj fervora dediĉo al senkondiĉa bono.
El la libro
“Palavras de vida eterna”,
“Palavras de vida eterna”,
mediume skribita de Chico Xavier,
kaj al Esperanto tradukita de Joel do Ó.
Discover more from SEA
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
SEA 